Het was pasen

Het paasfeest verloopt ieder jaar volgens een strak schema. Je kan er de klok op gelijk zetten. Twee minuten nadat mijn schoonbroer in de zetel is geploft, draaien zijn ogen weg, worden zijn oogleden zwaar en valt hij in slaap.

In plaats dat iemand hem dan de levieten leest, gaat de hele familie zachter praten en staken de makkers hun wild geraas. Het contrast met de Ronde van Vlaanderen kan niet groter zijn. Vlaanderen is al sinds het ontbijt in gezegende toestand.

Op weg naar dat wilde feest, hoorde ik op de radio dat de paus uit Rome een heel vermoeide week had gehad. De ploegleider van de katholieken was op donderdag langs een gevangenis gekoerst. Op vrijdag had hij een paaswake gehouden en nu moest hij voorgaan in de dienst en straks het podium op voor de bloemen. Dat is travakken. Het is een half mirakel dat hij zichzelf niet slaap fluistert tijdens het urbi en orbi. Gezegende toestand.

Ondertussen zit ik aan tafel op snurkafstand van de Belgische grens. Amper een paar honderd meter in Nederlands Limburg. Mijn schoonbroer is moe. Mijn schoonbroer is ieder jaar moe met pasen. Niet omdat de klokken hem ’s morgens vroeg uit zijn bed hebben gebeierd maar omdat hij ieder jaar weer opnieuw zelf paashaas speelt.

Het zit namelijk zo. Mijn schoonbroer heeft een grote supermarkt. Van dat Nederlandse merk van de ploeg van Sep Van Marke, dat alle Vlaamse commentatoren op zijn Frans uitspreken. Ieder jaar op paaszaterdag wordt de hele winkel ’s avonds van ontpaast. Alle versieringen verdwijnen in het magazijn en alle chocolade eieren, hazen, konijnen, worden uit de rekken gehaald. Als dat werk midden in de nacht achter de rug is, trekt hij met zijn jongste kinderen rond in de kleine gemeente waar hij met zijn gezin woont. Ze stoppen bij alle huizen waarvan hij weet dat er mensen wonen die aan het einde van de maand bij de kassa wel eens moeten scharrelen naar een laatste cent. En daar zetten ze, voor dag en dauw, en nog voor de klokken terug zijn uit Rome, zelfbedachte paaspakketten met lekkers en voedzaams bij de achterdeur.

Daarom valt mijn schoonfamilie na de aspergesoep meestal in slaap. En zo kan ik ieder jaar rustig naar de koers kijken.