Er is geen Coronabeleid, het is wichelroedelopen

(De Morgen/Knack 23 aug 2020)

‘Mocht men een half jaar geleden gezegd hebben dat de regering vanaf nu zou gaan bepalen ‘of, met hoeveel en hoelang’ je mocht gaan winkelen of samenkomen in je eigen huis of tuin, wat zou je daarvan gevonden hebben?’ Dat had ik willen vragen aan de winkelbediende toen hij terugkwam met mijn bestelling. ‘Heeft u nog vragen?’, had hij mij kort daarvoor toegeworpen. ‘Alleen filosofische’, had ik geantwoord. Hij overhandigde mij de kartonnen doos en vroeg met een smile: ‘Zo, wat is uw exotische vraag?’ Ik droop af. Ik wilde nog even mijmeren over het nut van een gouverneur, maar vond het welletjes.

Waar zijn we in vredesnaam in terechtgekomen? Voor alle duidelijkheid: sinds eind februari ben ik op mijn hoede voor alle besmettingen. Ik volg dagelijks de aanwijzingen van de machthebbers op alle niveaus. Tegenstrijdig of niet, maakt mij niet uit. Ik woon in het centrum van Antwerpen, als verzwarende factor kan dat tellen. Een half uur langer op straat, een uur vroeger thuis, niet buiten voor 5 uur ’s ochtends… Het kan om de seconde veranderen. In hun bezorgdheid gaan de federale en Vlaamse regering, gouverneurs en burgemeesters enthousiaster tekeer dan de deelnemers aan het Rad van fortuin.

‘Hoe dom en koppig kan een bevolking zijn?’, is de teneur van elke zelfverzonnen oplossing tegen Covid-19. De Belgische premier Sophie Wilmès (MR) sprak ons donderdag dan ook vermanend toe. “Veel mensen begrijpen de bubbel van 5 verkeerd”, verzuchtte ze. ‘Hoe is het mogelijk, na zes maanden glasheldere communicatie?’, zag je haar denken. En daar gingen we weer met de bubbeltoverformule: ‘Per gezin van een onbeperkt aantal leden, vijf mensen van buiten het gezin tenzij ze op 1,5 meter blijven dan is tien personen ook goed, maar telkens dezelfde per week van 7 dagen, al dan niet met uitzondering van die ander, de eigen kinderen niet meegerekend, waarmee je onbeperkt mag winkelen, met mondmasker en handgel zolang de winkels open zijn, de capaciteit niet overschreden is en mits inachtname van alle voorafgaande regels... En dan die heerlijke afsluiter: ‘We rekenen op het gezond verstand’. Wel 11 miljoen Belgen rekenen op gezond verstand vanwege de beleidsmakers.

Er is geen coronabeleid in dit land: het is wichelroedelopen. Wetenschappers preken als piskijkers, koffiedikkijkers en glazenbollezers. De weermannen en -vrouw op televisie zijn accurater in hun langetermijnvoorspellingen dan de geleerde professoren van onze universiteiten. Universiteiten die allemaal in de top 10 van de beste universiteiten van het land staan, dat wel natuurlijk. Maar stilaan worden gebedsgenezers, processies naar Scherpenheuvel of handopleggingen door bisschoppen aanvaardbare alternatieven tot genezing. We zijn nog een paar maanden verwijderd van een wanhopige oproep om massaal te bidden en kaarsjes te branden voor het zielenheil van de natie. God bless Belgium…

Wat is dat met deze overheid? Arno en Zwangere Guy zijn verstaanbaarder! Als burger weet je niet meer waar je aan toe bent. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en de Grondwet zijn inhoudsloze woorden tegenover de diarree aan persconferenties over gemeentereglementen en provinciale verordeningen. De verkozenen van het volk, van alle parlementen, en raden in ons land staan in de sluimerstand. Met uitzondering van een paar kustburgemeesters die hun zomers moment de gloire niet mislopen. Deze oorlogsburgemeesters spreken een soort oud-Vlaams dat zijn wortels heeft in de Guldensporenslag (Bart Tommelein), de slag van Waterloo (Leopold Lippens) en de Sansculotten (Jean-Marie Dedecker). De ‘Blijf in uw kot’ werd ‘Van mijn erf!’

De Mensenrechten die achteloos op de barbecue geworpen worden zijn niet meer bij te houden. Laat mij een lans breken voor mijn beroepsgroep en mijn bubbel van vijf in het spotlicht plaatsen: het recht om te gaan en te staan waar je wilt (art 13), de vrijheid van meningsuiting (art 19), het recht om bijeen te komen(art 20), recht op werk in het beroep dat je zelf kiest (art 23) en het recht op kunst (art 27). Het is geleden van de Franse, Hollandse en Duitse bezetting dat er theaters gesloten werden voor artiesten en publiek.

Dat wetenschappers en experten niet verder komen dan het doorgeven van een stand van zaken, het zij zo. Dat onze politici niet verder komen dan Tante Kaat, als er een wesp om je oren vliegt, en zeggen ‘zit stil, beweeg niet en wacht af’, oké. Dat ze echter achteloos omspringen met fundamentele rechten daar zou ik wel een voorstelling willen over geven. Maar ja,…